De vriendin van de dj

Pien Feith werkt bij Friendly Fire als Head of Bookings NL. Zij maakte begin september promotie en kreeg deze rol nadat zij al zo’n zeven jaar boeker was bij het Amsterdamse bedrijf dat ook festivals organiseert. In haar nieuwe rol stuurt ze het team van Nederlandse boekers aan en is ze verantwoordelijk voor het gehele Nederlandse ‘roster’, de lijst met artiesten. Maar wat doet een boekingsagent nu precies? ‘Je bent de schakel tussen de artiest, diens management en de externe partij die de artiest wil boeken, zoals een festival, besloten event, of een poppodium. Boekingen gaan altijd alleen maar over live-optredens, een manager helpt met pers en radio. Naast het oppakken van inkomende verzoeken, ben je ook bezig met het plannen van de carrière van een artiest, waardoor je een sparringpartner bent in het team rond de act.’

Een aantal acts die ‘bij Pien horen’ zijn Ruben Annink, Pitou, WIES, Sophie Straat, Personal Trainer, en Nana Adjoa, die ze zelf opgeduikeld heeft en nu via Friendly Fire te boeken zijn. Ze krijgt ook flink wat aanmeldingen binnen via de mail, maar meestal is het wat te vroeg om al zaken te doen. Soms kent ze artiesten al, waardoor een samenwerking niet meer dan logisch is.

Waarom Pien Feith Nederlandse artiesten zo’n warm hart toedraagt is niet zo gek: ze was jarenlang zelf ook muzikant. Een belangrijk verschil ten opzichte van toen ze zelf nog speelde, is dat Nederlandse artiesten nu net zo serieus worden genomen als buitenlandse acts, valt haar op. ‘Vroeger was het belangrijker en toffer om buitenlandse acts te boeken. Dan riepen mensen wel eens: “Succes met je hobbyclub!” Inmiddels is dat gelijk getrokken. Sommige acts hebben potentieel om het ver te schoppen in het buitenland en daarnaast zijn er sowieso ontzettend veel plekken om te spelen in Nederland en op die manier door te groeien.’

Rene Tartan is nog kersvers in het vak. Zij werkt sinds een jaar als Agent bij Octopus Agents, een boekingskantoor dat zich richt op elektronische muziek. De Groningse werkte een aantal jaar in het team van ESNS (Eurosonic Noorderslag) en wilde daarna aan de ‘andere kant’ van de muziekindustrie werken. En al helemaal graag bij Octopus, omdat ze de artiesten bij dit kantoor te gek vindt. Haar roster bestaat uit Aurora Halal, Gesloten Cirkel, I-F, Interstellar Funk, Identified Patient, Legowelt, NVST, Parrish Smith en Ron Morelli.

Het is hard werken, maar wel heel leuk. ‘Je handelt veel aanvragen af door te bellen en te mailen en daarnaast moet je planmatig nadenken over waar artiesten over een jaar komen te staan, of waar zij willen komen te staan. Als agent heb je een adviserende rol. Het is leuk om te merken dat er zoveel verschil zit in mijn roster. Ik werk samen met artiesten die al langer draaien en produceren dan ik leef, en ik werk met artiesten die nog veel nieuwe ervaringen opdoen. Een mooi voorbeeld daarvan is NVST. Een boeking zoals haar spot op de Bar40 Boat op Dekmantel Selectors in Kroatië voelde echt als een mijlpaal. Het verschil tussen artiesten die alles al een keer hebben gezien en weten waar ze graag draaien ten opzichte van iemand die nog veel te ontdekken heeft, maakt het werk heel leuk.’

Er worden ook wel eens vragen gesteld bij boekingen. ‘Soms krijg ik bij de aanvraag voor een artiest een line-up doorgestuurd en is die geen realistische afspiegeling van de samenleving. Dan probeer ik zo te sturen dat dit verandert, maar uiteindelijk is het aan de promotor en artiest zelf.’ Ze heeft zeven mannen en twee vrouwen onder haar hoede bij Octopus. Als de artiest zich niet prettig voelt bij een line-up, wordt de boeking niet geaccepteerd. ‘Ik pleit graag voor het feit dat diversiteit verder gaat dan gender. Het gaat ook over mensen van verschillende culturele achtergronden en ageism is bijvoorbeeld ook iets waar meer rekening mee gehouden moet worden. Veel van mijn artiesten draaien al lang mee.’ 

Maar zoals bij alles gaat het in overleg, vertelt de enthousiaste jonge agent. ‘Een festival heeft maar één programma, maar bij clubs kijken we naar meerdere avonden of terugkerende events, in plaats van naar maar één line-up. Daarom heb ik niet meteen iets tegen line-ups met bijvoorbeeld alleen maar mannen, als dat eenmalig is. Het gevaar is dat promoters soms gaan zoeken naar een artiest die voor diversiteit zorgt op een avond, maar zeker niet de beste muzikale match is.’ 

Ook Pien Feith worstelt hier wel eens mee. ‘Het komt af en toe voor dat er bij een line-up die al voor 80 procent compleet is, nog geforceerd een vrouw of iemand van kleur wordt toegevoegd. Dan word ik gebeld met dit verhaal, wat ik heel ongemakkelijk vind. Ik vind het heel moeilijk en jammer dat het op deze manier moet, maar het gebeurt wel. Daarom is diversiteit onder programmeurs en promotors belangrijk, omdat er dan automatisch oog is voor ál het tofs dat er is. Vooral programmeurs van festivals zijn voor 95 procent nog man. Ik ben niet iemand die per se met een vrouw wil werken, maar ik vind het voor het programma goed dat er tenminste een vrouw in het team zit. Er zijn inmiddels wel wat vrouwelijke boekers bij de grotere bureaus en podia.’

Dat beeld van alleen maar mannen, hield haar vroeger tegen om te solliciteren op een functie als boeker. ‘Van boekingskantoren had ik het gevoel dat dit een mannen-gedomineerde macho-wereld was met veel botte communicatie, en dat past niet bij mij. Ik ben niet zo’n blaffende hond. Ik ben best vriendelijk, volgens mij’, zegt Feith hardop lachend. ‘Ik had ook weinig vrouwelijke boekers als voorbeeld. Uiteindelijk werd ik gevraagd te solliciteren en bleek dat het beeld dat ik had toch niet helemaal klopte. Het is niet nodig om kortaf te zijn of onvriendelijk als agent. Zeker in de laatste jaren is er een cultuuromslag geweest. We zijn er nog niet helemaal, maar wel steeds meer.’

Waar dat aan ligt? ‘Misschien een generatie-ding. Mannen die nu tussen de 25-30 zijn hebben alweer een hele andere toon dan de mannen die nu tussen de 45 en 60 zitten. En misschien interpreteerde ik het destijds anders, omdat ik die wereld nog niet helemaal kende.’ Momenten zoals de lancering van Keychange, het platform voor gendergelijkheid in de muziekindustrie, en de discussie die Roosmarijn Reijmer heeft opgestart bij de radio, hebben daar waarschijnlijk ook aan bijgedragen, denkt Feith. ‘Vrouwen in de muziekindustrie waren zich altijd al bewust van het feit dat zij ergens de enige waren. Dat realiseer je je echt wel. Mannen hebben daar misschien niet altijd bij stilgestaan en door dit soort discussies komt er bewustzijn op gang. Ik wilde nooit als de enige vrouw in een bedrijf met 20 mannen werken. Gelukkig is dat bij Friendly Fire niet het geval.’

Bij Octopus Agents is de sfeer ook heel fijn, vertelt Rene Tartan. Het bedrijf is fifty/fity verdeeld als het op gender aankomt, als is de inmiddels-Amsterdamse wel de enige agent die geen man is. ‘Overall merk ik nog wel dat de muziekindustrie een mannenwereld is, vooral op sleutelposities. Ik ga regelmatig mee naar boekingen met artiesten. Er wordt nooit van mij verwacht dat ik de agent ben, meestal dat ik de of een vriendin van de dj ben. Ze denken dat ik gewoon op de lijst sta als +1. Er wordt gewoon niet snel bedacht dat een artiest een agent heeft die geen man is. Ik vind het zelf vaak niet zo erg dat dit wordt gedacht, maar het geeft wel aan dat er nog veel werk verzet moet worden.’

Pien Feith werkt met haar team en Effenaar de komende tijd aan de line-up van het stadsfestival Hit The City, dat tijdens het eerste weekend van Dutch Design Week plaatsvindt. Rene Tartan knalt de komende jaren door als agent en schrijver Meike Jentjens is te volgen via haar website, Instagram- of Twitterkanaal.